نامه جمعی از تشکلهای دانشجویی و نهاد های مردمی به کمیسیونر عالی حقوق بشر سازمان ملل در مورد تحولات اخیر هند به دو زبان فارسی و انگلیسی در تاریخ 16/12/98 منتشر شد.
این نامه که امضاهای آن با همکاری هسته مرکزی بینالملل جمعآوری شد، با حدود 1200 امضا برای شورای حقوق بشر سازمان ملل ارسال شد. اما پس از ارسال، تعداد امضاهای این نامه به 1890 امضای حقیقی و حقوقی رسید.
در بخشی از این نامه آمده است:
«براساس ماده اول اعلامیه حقوق بشر (مصوب 1948 مجمع عمومی سازمان ملل) تمام افراد بشر آزاد به دنیا می آیند و از لحاظ حیثیت و حقوق با هم برابر می باشند. و از طرفی باید با یکدیگر با روح برادری رفتار کنند.
همچنین براساس ماده سوم اعلامیه مذکور، هرکسی حق زندگی ، آزادی و امنیت شخصی دارد.
به طور ویژه براساس ماده هفتم اعلامیه مذکور، بر برابری همه افراد در برابر قانون تاکید دارد و این که همه حق دارند بدون تبعیض از حمایت یکسان قانون برخوردار شوند.
و در مقابلِ هر تبعیضی که ناقض اعلامیه حاضر باشد و برعلیه هر تحریکی که برای چنین تبعیضی به عمل آید از حمایت یکسان قانون بهره مند شوند.
موارد فوق الذکر در مواد 26 و 27 میثاق حقوق مدنی و سیاسی که دولت هند نیزعضو آن است، به صراحت مورد تاکید قرار داده شده است.
در این راستا ضمن محکوم نمودن شدید این رفتارهای افراط گرایانه علیه مسلمانان بی دفاعِ هندوستان و بی توجهی دولت و پلیس هندوستان که موظف به تامین امنیت جانی مردم هندوستان از جمله مسلمانان هستند که همگی نقض اساسی مواد مذکور می باشد، معتقد هستیم که راه حل این بحران دوری از تبعیض و احترام به حقوق اساسی و کرامت انسان ها می باشد.
همچنین خواستار توقف هرچه سریعتر این نوع از خشونت و افراطی گری در قبال مسلمانان هندوستان هستیم و از شورای حقوق بشر درخواست داریم که با تشکیل کمیته ای حقیقت یاب به این موضوع رسیدگی نماید.»