نامه به شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد

بسمه تعالی

نامه زیر توسط جمعی از تشکل‌های دانشجویی و نهادهای غیر دولتی در حمایت از مسلمانان مظلوم هند و در محکومیت جنایات تندروهای هندی با حمایت دولت این کشور علیه مسلمانان، خطاب به مسئول شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد نگارش یافته، تا چشم‌های خواب‌گرفته نهادهای رسمی را به روی این جنایت بگشاید.

پس از مطالعه متن نامه می‌توانید با تکمیل موارد خوسته شده در انتهای صفحه، به صورت فردی یا از طرف تشکل خود آن را امضا کنید و به این سیل اعتراضی بپیوندید.

بسم الله الرحمن الرحیم

سرکار خانم میشل باچِلِت جریا،

کمیسیونرعالی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد،

همان طور که مستحضر هستید، در عصر حاضر توجه به مسائل حقوق بشر به عنوان یکی از موضوعات اساسی در حکمرانی و روابط بین الملل، از جایگاه مهمی برخوردار است. همچنین یکی از اصول اساسی حقوق بشر، تأمین و حفظ کرامت انسانی است. در عصر حاضر این موضوع به یک قاعده عام الشمول در حکمرانی دولت ها و روابط بین الملل تبدیل گشته است.حقی ذاتی، که موهبتی الهی به بشر است و دولت ها موظف به تامین آن هستند.

با این وجود، متاسفانه در سال های اخیر شاهد گسترش خشونت سازمان یافته علیه اقلیت های مسلمان درهندوستان هستیم. به طورویژه با تصویب قانون CAA به شکل تبعیض آمیز در مجلس هندوستان و با حمایت دولت هندوستان از این مصوبه تبعیض آمیز در دسامبر 2019، در ماه های اخیر شاهد گسترش خشونتهای سازمان یافته از سوی هندوهایی افراطی علیه مسلمانان هندوستان بوده ایم.

لازم به ذکر است که قانون مذکور دراعطای تابعیتِ دولت هندوستان، نسبت به مذاهب مردم هندوستان ، تبعیض قائل شده و درصدد فشار بیشتر بر مسلمان های هندوستان می باشد.این در حالی است که در ادوار مختلف، جامعه تشکیل دهنده هند، جامعه ای متکثر و چند فرهنگی با مذاهب مختلف بوده است که در آن محوریت مشترک هندی بودن افراد بوده است ونه مذهب آن ها. قانون تبعیض آمیز CAA منجر به این شده است که برخی گروه های افراطی سازمان یافته، اقدامات مخرب و خلاف کرامت انسانی نسبت به جان مسلمانان و مقدسات آن ها صورت بدهند.

در این راستا می توان مواردی از قبیل آتش زدن مسجد فاروقیه درهند از سوی هندوها که توهین به مقدسات مسلمانان در سراسر جهان قلمداد می شود و در گذشته نیز موارد مشابه این اقدام رخ داده است، کتک زدن و مجروح کردن دسته جمعی مسلمانان بی دفاع از جمله زنان و کودکان اشاره نمود که تصاویر و اخبارآن دل انسان های آزاد در سراسر دنیا را جریحه دار می نماید. در این راستا براساس آمار منتشر شده  در گزارشهای بین المللی، هزاران نفر زخمی و 43 نفر کشته شده اند. این نگرانی وجود دارد که در صورت عدم توقف این روند، تعداد کشته شدگان و مجروجین بیشتر شود.

در این راستا به عنوان نمونه، گروهی سازمان یافته با حمله به محمد زبیر، جوان 37 ساله مسلمان، مکررا با چماق و چوب بر سر او زده و او در حالت نشسته در وسط خیابان، فقط ضربات را تحمل می کرد و صورت او به طور قابل توجهی آسیب می بیند.

نمونه دیگر کشتن جوان مسلمان 30 ساله به نام مشرف است. مشرف به همراه خانواده اش در خانه اش واقع در شمال شرق دهلی، بوده است که گروهی 30 نفره سازمان یافته که صورت خود را با کلاه کاسکت بسته بودند، با سلاح های سرد به خانه او حمله ور شده،همسر او به پلیس تماس می گیرد ولی پلیس در صحنه حاضر نمی شود. در نهایت مشرف را خیابان می بردند و او را جلوی دختر 11 ساله اش می کشند.

این ها نمونه کوچکی از این افراط گرایی های سازمان یافته است که موارد متعددی از این دست وجود دارد.

همه این اقدامات در سایه بی توجهی های مستمر دولت و پلیس هندوستان که موظف به تامین امنیت جان و مقدسات مسلمانان هندوستان هستند رخ داده است.

بدین منظوربیان نمودن نکات زیر را لازم می دانیم:

براساس ماده اول اعلامیه حقوق بشر (مصوب 1948 مجمع عمومی سازمان ملل) تمام افراد بشر آزاد به دنیا می آیند و از لحاظ حیثیت و حقوق با هم برابر می باشند. و از طرفی باید با یکدیگر با روح برادری رفتار کنند.

همچنین براساس ماده سوم اعلامیه مذکور، هرکسی حق زندگی ، آزادی و امنیت شخصی دارد.

به طور ویژه براساس ماده هفتم اعلامیه مذکور، بر برابری همه افراد در برابر قانون تاکید دارد و این که همه حق دارند بدون تبعیض از حمایت یکسان قانون برخوردار شوند. و در مقابلِ هر تبعیضی که ناقض اعلامیه حاضر باشد و برعلیه هر تحریکی که برای چنین تبعیضی به عمل آید از حمایت یکسان قانون بهره مند شوند.

موارد فوق الذکر در مواد 26 و 27 میثاق حقوق مدنی و سیاسی که دولت هند نیزعضو آن است، به صراحت مورد تاکید قرار داده شده است.

در این راستا ضمن محکوم نمودن شدید این رفتارهای افراط گرایانه علیه مسلمانان بی دفاعِ هندوستان و بی توجهی دولت و پلیس هندوستان که موظف به تامین امنیت جانی مردم هندوستان از جمله مسلمانان هستند که همگی نقض اساسی مواد مذکور می باشد، معتقد هستیم که راه حل این بحران دوری از تبعیض و احترام به حقوق اساسی و کرامت انسان ها می باشد.

همچنین خواستار توقف هرچه سریعتر این نوع از خشونت و افراطی گری در قبال مسلمانان هندوستان هستیم و از شورای حقوق بشر درخواست داریم که با تشکیل کمیته ای حقیقت یاب به این موضوع رسیدگی نماید.

امیدواریم و تقاضامندیم که با اقدام موثر و جدی از سوی شورای حقوق بشرسازمان ملل، هدف اصلی این نامه که نیل به زندگی مسالمت آمیز مردم هند با ادیان و قومیت ها مختلف است، تحقق یابد تا الگوی مثبتی برای سایرین نیز باشد.

با احترام

جمعی از مردم، تشکل های دانشجویی و نهاد های مردمی ایران