چنان‌که ذکر شد برای آشنایی تخصصی و تفصیلی علاقه‌مندان به فعالیت بین‌المللی، طرح سازماندهی و آموزش هسته‌های بین‌الملل(ساهب) توسط هسته مرکزی بین‌الملل طراحی و اجرا شد. یکی از شروط اصلی اضافه شدن یک کشور به فهرست کشورهای هدف طرح ساهب، وجود یک استاد راهنمای واجد شرایط مذکور در سند ساهب برای اداره جلسات تخصصی مربوط به آن کشور بود. به دلیل فرصت محدود مسئولین طرح ساهب امکان یافتن چنین استاد راهنمایی صرفا برای شش کشور عراق، فلسطین، سوریه، افغانستان، پاکستان و هند میسر شده بود.
با این وجود اما برخی از علاقه‌مندان به فعالیت در عرصه بین‌الملل، به فعالیت در حوزه کشورهای دیگری علاقه‌مند بودند. بدین ترتیب هسته مرکزی بین‌الملل برای خاموش نشدن شعله دغدغه و اشتیاق این افراد، آمادگی خود را برای حمایت از هسته‌های موضوعی پیرامون سایر کشورها اعلام کرد. هسته‌هایی که تحت چارچوب طرح ساهب فعالیت نمی‌کردند و مدیریت مستقیم آن با هسته مرکزی بین‌الملل نبود، بلکه توسط گروهی از علاقه‌مندان به فعالیت در آن کشور مدیریت می‌شد و با پیگیری همین گروه برنامه‌های آموزشی طراحی و اساتید مربوطه به جلسات دعوت می‌شدند.
در حقیقت هسته‌های موضوعی خارج از طرح ساهب با کارگروه‌های تخصصی طرح ساهب تفاوت‌هایی داشتند:
- کارگروه‌ها استاد محور بودند و یک استاد راهنما کلیه برنامه‌ها را رصد و مدیریت می‌کرد، اما هسته‌های موضوعی توسط گروهی از دانشجویان مدیریت می‌شد و صرفا برخی اساتید جهت ارائه مباحث مربوطه دعوت می‌شدند.
- کارگروه‌ها موظف به فعالیت در چارچوب سند طرح ساهب بودند، اما هسته‌های موضوعی چنین الزامی نداشتند.
- کارگروه‌های طرح ساهب تحت مدیریت و حمایت‌های ویژه هسته مرکزی بین‌الملل و سازمان بسیج دانشجویی قرار می‌گرفتند، اما هسته‌های موضوعی صرفا از برخی حمایت‌ها و مشورت‌های هسته مرکزی بین‌الملل استفاده می‌کردند.
یکی از هسته‌های موضوعی شکل گرفته در این فضا، «هسته موضوعی آذربایجان» است که توسط گروهی از دانشجویان علاقه‌مند در دانشگاه امام صادقعلیه السلام تشکیل و مدیریت می‌شد.
این هسته موضوعی یک دوره آموزش مجازی چند ماهه با دعوت از اساتید مختلف آذری زبان ایرانی و آذربایجانی راه‌اندازی کرد.
در این دوره 12 جلسه مجازی با حضور اساتید محتلف برگزار گردید و حدود 7 جزوه آموزشی به زبان فارسی تولید و منتشر شده است.
